Ilk Damla

Kalabalık, kasvetli, mücadeleli dehlizlerdeyken, hiç beklemezken, aslında kendimi bildim bileli içimde olan, yeni yeni farkettiğim yokluğunun boşluğunu doldurmak istercesine bir el uzandı elime... Gel dedi , Koş.. burası dar bize.. tuttum elinden sıkıca.. içim ısındı...uzunca sustuk önce, çok uzun...Sonra anlık bir cesaret.. 'biz' dedik ve başladık susarak tadını çıkarmaya... söylemediklerimizin altında 'yalnızlığa var mısın' dediğimizin farkında bile değildik... bir başka dehlize girmeye en baştan rıza göstermiştik, acıyı, yalnızlığı, gurbeti toplayıp aşka dönüştürmeye, mutlu olduğumuzun farkına varmayı başaracağımızı Bir'i bize fısıldamış olmalı. Ezcümle ben ona İSRA diye seslendikçe, ŞERARE tınısı yankılandı kulaklarımda..İsra Dünyamdı benim, gezindiğim karanlık odalar da, koştuğum yemyeşil kırlar da O'nundu...Dile kolay 5 yılı birlikte yaşlandırdık, ruhumuzun bazı parçalarını o yıllarda yollarımıza döşesek de, Değdi! şimdi aynı evde yaşamanın verdiği sonsuz hazzı  dilerim diline 'yâr' nidası yakışan herkes tadar...

Şerarenin Dünyası denince, adının geçmediği bir dünya bana ait  olmayacağından İSRA ile başlamak istedim..Yakında dünyamıza dahil olacak Elifimi de katarsak , daha yazılacak masallar birikiyor demektir..

Gelelim Bloğun asıl açılma sebebine, yine yalnızlığı yudumladığım dünyamda kızımı beklerken, onun dünyasını süslemek için uğraş verdiğim bir günde , Amigurumi diye yeni bir dünya keşfettim, bir kaç denemeyle kısıtlı  kalır diye giriştiğim bu dünyada kendimi kaybettim diyebilirim...Artık elime örgülerimi almadığım tek bir günüm bile yok, en azından şimdilik...tığ ve ipi elime aldıkça ilmek ilmek annelik dokuyorum gibi geliyor, Dünyama yeni bir oda ekleyen AmigurumiTr ailesine, sıcak ortamlarından dolayı bir kez de buradan teşekkür etmek istiyorum.

Üstümden acemiliğin elbisesini tam olarak sıyıramasam da, bırakamayacağım bir ucundan tuttum.

Zaman zaman hem örgülerimle hem de dünyamın farklı odalarıyla buluşacağımız paylaşımlarda görüşmek üzere...Hoşçakalın..